O byciu pod dźwiękiem- czyli o dowalaniu w sposób niezwykle przejmujący
Uwielbiam pisać o zespołach*, które są dobre w tym co robią i nagle buch, buźką o glebę na całej lini. Wszystko było źle. W końcu profesjonaliści muszą się liczyć z tym, że inaczej się ich traktuje. A najpiękniejsze w tym wszystkim jest to, że następny ich koncert jest tak dobry, ze nawet D. C. nie jest w stanie się do niczego przyczepić.
Jeżeli chodzi o profesjonalistów nie ma litości, jest pochwała lub nagana. Ale camp rządzi sie innymi prawami. Spontaniczność występów wszelkiego rodzaju, od solowych pieśni, przez duety i wykonania instrumentalne, na krótkich dramach skończywszy, wzbogaca i urozmaica ten niezwykły, bo jakże to inaczej nazwać, krajobraz.
Zespół "Dla Ciebie" spełnił swe zadanie. Miło było pośpiewać, zwłaszcza, że było kilka nowych pieśni. Co niektórych z publiczności można by było wyprosić. Chyba nie za bardzo wiedzieli po co na tych ławkach siedzą. Nowe pokolenie? Może te warsztaty o "dobrych manierach" przeprowadzić w dniu rozpoczęcia campu? Wracając do ulubieńców ludu.... Skład troszkę mniejszy, ale warto było! Mariusz Z. jak zwykle pokazał, że gitara to skrab. A kto widział i słyszał co ten człowiek wyczyniał, to nie mógł wyjść z podziwu :)
Dzieci świetnie przygotowane przedstawiły program w sposób niekonwencjonalny. Uwielbiam to słowo, bo tak naparwdę pokaże się w większości sprawozdań z campu jako wyraz dyplomatycznego uogólnienia lub ostrożnego podsumowania. Tymczasem należy zauważyć, że rapowanie na scenie było genialne i świetnie wyrażało to, co dzieci chciały przedstawić. Oceńmy wprost: albo negatywnie albo pozytywnie. Ta dyplomatyka nie oddaje tego, co naparwdę miało miejsce! Dla mnie osobiście występ rapujacych dzieci- jak najbardziej pozytywnie. Chociaż zwolenniczką aż takich innowacji nie jestem.
Co do koncertów, hmmmm... i tak pozostawmy te kropeczki. Oprócz Magdy, która zauroczyła nie tylko swoim głosem większą część uczesników tegorocznego campu, chyba nie wiem o kim powinno się wspomnieć. Radzę odwiedzić bardziej zainteresowane tym blogi;)
Camp to spontaniczne spotkanie, dobrze przygotowane, ale wciąż pozostające w konwetncji swobodności.... Festiwal, tu możemy pobawić się w to kto był pod dźwiękiem a kto nie. Zresztą wszyscy wiedzą jak tegoroczni faworyci zjechali ze szczytów. Na campie nie to się liczy! Niektórzy chyba za bardzo tego nie zrozumieli, bo organizatorzy zapomnieli dopisać na śpiewniczkach klauzuli o nie dołowaniu wykonawców! A może zarezerwować osobny rewir dla dołujących i krytykujących?Krytyków pochwalić, dołujących .... hmmm no kara śmierci raczej nie przejdzie.
Krytyka jest potrzebna. Bo to oznacza, że ktoś coś zauważył. Tylko przeciętni nie spotykają się w swym życiu z krytyką. Lubię ją, nawet tę momentami złośliwą- ale musi być inteligentna, trzymać się całości. Nawet jeżeli dotyczy jakiegoś dziwnego i totalnie zakręconego wykonawcy. Może to z nowu przez zazdrość? Kto wie? Taki nasz polski naród jest, że jak ktoś ma lepiej, to my nie mozemy tego przeboleć i musimy mu umniejszyć choćby słowami. A co?
Kiedy w Indiach Shahrukh króluje w każdej reklamie, w Polsce sondaże Ibisza lecą w dół, bo jest go za dużo. I kiedy niski brzydal, król Bollywoodu łaskawie obdarza swym uśmiechem kolejną reklamę, w naszym kraju witają na scenie pana: Krzysztofa Wszędzie Ibisza! Coś z nami Polakami jest nie tak. Ale pocieszajmy się tą myślą, że paparazzi u nas na campie nie są jeszcze aż tak popularni:) Chociaż z tego co widziałam i to zaczyna sie rozkręcać:)
Pomarudzic można. To też taka nasza mała polska wada. Ale tak wprost do kogoś podejść i dołować raz.....dwa, trzy razy. To jeszcze rozumiem, ale cały czas? Ludzie, dajcie trochę na luz. Jest tyle osób, które trzeba skrytykować.... jeden raz wystarczy! A jak za mało, to zawsze jeszcze zostaje Ibisz!
*Czytanie ze zrozumieniem- blog sam w sobie jest już określeniem wystarczająco subiektywnym
